Z papieru łabądek
Stoi na stole
Nie widziały go dzieci
Nie widziało przedszkole
Pływa na niebieskiej bibule
Choć się nie porusza
Bo w papierze nie ma życia
Jest tylko łabędzia dusza
Stoi samotnie
Wśród lilii papierowych
Każda ma ze sto lat
Nie będzie już kwiatów nowych
Samotna dusza pragnie przyjaciół
Lecz nie wie gdzie ich szukać
Czy ma szukać w mieście
I do każdego domu pukać?
A on pływa na niebieskiej bibule
I duszą się porusza
W tym złożonym papierze
Jest piękna łabędzia dusza
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz